“Op haar veertiende ging Eva uit huis. Het was de moeilijkste stap ooit in mijn leven.”

Mariëlle Bruntink zucht terwijl ze terugdenkt aan dit moment, ruim 5 jaar geleden. “Dat ik de zorg over moest dragen aan iemand anders, dat voelde als falen. Mijn moederhart brak…”

Mariëlle is de moeder van Eva (19) en heeft nog twee zoons van 17 en 14. “Mensen vragen wel eens hoe je zo’n beslissing neemt, maar je néémt die beslissing niet. We zijn het pad opgegaan en op enig moment waren we ten einde raad. Toen zeiden de zorgprofessionals: ‘we nemen het nu van jullie over’. En dat was eigenlijk heel prettig. Dat zetje had ik nodig. Ik wilde niet zelf zeggen: ‘Eva kan niet meer thuis wonen’, want dan was ik mijn gezin kwijt.”

In deze aflevering vertelt Mariëlle hoe haar hart in de knoop zat rondom het uit huis gaan van Eva. Maar ook hoe er ruimte ontstond nadat Eva uit huis was gegaan. Ruimte voor de twee andere kinderen, ruimte voor de relatie met haar man en ruimte om volop van Eva te houden. Mariëlle merkt dat Eva haar nieuwe plek als ‘thuis’ ervaart. Toch blijft de zorg voor Eva altijd aanwezig.

“Mijn man heeft destijds gezegd: ‘ik gun het jou dat je een stapje terug kan doen’. Maar op momenten dat de zorg voor Eva op losse schroeven staat, heeft dat direct zijn weerslag op mij. Er is een tijd geweest dat het slecht ging met Eva en ze ’s nachts niet sliep. Toen werden er invalkrachten ingezet voor de nacht. In die tijd ging ik er ’s avonds heen, omdat ik wilde weten wie er ’s nachts voor mijn dochter zorgde.”

“Als het met Eva niet goed gaat, gaat het mij ook niet goed.”

Luister het hele verhaal van Mariëlle hier.

Tekst: Irene Sies 

Beeld: pexels.com