Blog: Capituleren

“Ik wil niet zeggen dat ik zonder mijn werk niemand meer was, maar het sloeg wel een gat in mij.” Machteld Louwaard is moeder van 3 kinderen, waarvan de oudste het syndroom van Down heeft. In deze aflevering vertelt ze hoe ze op enig moment niet meer uit de spagaat kon komen van werk en zorg.

“Ik had mezelf nooit gezien als een moeder die thuis zou zijn. Misschien had ik daar achteraf gezien ook wel een oordeel over. Maar het ging thuis niet goed. Onze oudste zoon was steeds ziek en we hadden onvoldoende netwerk om op terug te vallen. Op een gegeven moment zag ik geen uitweg meer en ben ik toch gestopt met werken. Het voelde als capituleren. Ik moest de strijd opgeven.”

Machteld beschrijft het verlies dat ze daarin ervoer: “Ik had het gevoel dat ik een stukje van mijn identiteit kwijt raakte. Verlies van wie ik ben, maar ook hoe ik denk dat anderen mij zien. Ik had een groot gevoel van minderwaardigheid, had niet meer iets waar ik trots op kon zijn.”

Voor Machteld hielp het om prioriteit aan zichzelf te geven. “Na verloop van tijd dacht ik: ‘hoe we het gaan organiseren, weet ik niet, maar ik ga weer iets van werk doen’. Ik kon daar niet in blijven hangen.”

Juist in de verlies-ervaring lag de start van haar nieuwe werk. Als coach ondersteunt Machteld andere ouders om de werk-zorg-balans te (her)vinden. “De zorg is heel belangrijk. Het gaat soms allemaal om je kind. Maar jij bent ook iemand, naast die zorg. En wie ben jij dan? Wat heb je nodig? Je hebt die innerlijke permissie nodig om iets voor jezelf te organiseren. En de overtuiging: ‘dan ben ik nog steeds een goede moeder’.”

Je kunt de hele aflevering hier beluisteren.

Tekst: Irene Sies

Beeld: T.Elliott via Pexels

Contact

E-mail: info@levend-verlies.nl

 

Volg ons op de socials:

Neem contact met ons op:

Podcastserie over terugkerende gevoelens van verdriet en rouw bij ouders van een kind met een beperking of chronische aandoening.