‘Hoe is dat voor jou?’
In tijden dat er veel gebeurt rondom een kind met een zorgvraag, vergeten zorgprofessionals nog wel eens stil te staan bij de beleving van ouders: “Hoe is het voor jou, dat dit allemaal gebeurt?” Deze vraag -die niet eens zo ingewikkeld is- kan voor ouders een wereld van verschil maken.
Minke Verdonk kan hierover mee praten. Ze is moeder van een zoon (13) met een ernstige lichamelijke beperking en maakt sinds kort deel uit van het podcastteam van Levend Verlies. Minke vertelt hoe cruciaal die ene vraag kan zijn. “Het is alweer een aantal jaar geleden dat mijn zoon het ene na het andere hulpmiddel kreeg. Een loophulpmiddel, een sta-tafel, een rolstoel… En toen begon de zorgprofessional tegenover mij óók nog over een spraakcomputer. Ik bereidde me al voor op een lijst met verschillende computers, de voor- en nadelen, enzovoorts. Maar nee, er kwam een vraag: ‘Hoe is dat voor jou?’”
“De vraag was echt niet het startsein voor een therapeutische sessie. Maar het gaf me precies genoeg ruimte om even stil te staan bij mijn gevoel. Er was erkenning dat alles wat er gebeurt met mijn zoon, óók iets met mij doet.”
Inmiddels zijn we een paar jaar verder. “Vorige maand kreeg mijn zoon wéér een hulpmiddel. Een robotarm op zijn rolstoel. We waren met het hele gezin nieuwsgierig naar de mogelijkheden die het zou opleveren. Ik was dan ook even verbaasd, dat mijn zoon nogal terneergeslagen werd, toen zijn rolstoel werd opgehaald voor de montage van de robotarm. Dit keer was het míjn beurt om stil te staan bij die vraag ‘Hoe is dit voor jou?’. Mijn zoon vertelde mij hoe raar het voelde, dat zijn rolstoel 2 dagen weg was: ‘Mijn rolstoel voelt als een deel van mijn lijf.’ ”
Inmiddels is de rolstoel mét robotarm volop in gebruik. En hoe is dat voor jou, Minke? Ze lacht. “Mijn zoon kwam in de supermarkt meteen met een knuffel aangereden, die hij vakkundig met zijn robotarm in het winkelwagentje manoeuvreerde. Durf dan nog maar eens nee te zeggen! Er gaat een nieuwe wereld voor ons open!”